فیزیوتراپی کف لگن چگونه است؟

فیزیوتراپی کف لگن یکی از موثرترین روش‌های درمانی برای مشکلات شایع لگن است. مشکلاتی مانند نشت ادرار هنگام عطسه یا خنده، درد لگن و احساس سنگینی در پایین شکم در بین افراد متداول هستند.

آمارها نشان می‌دهد که از هر ۴ نفر، یک نفر به فیزیوتراپی کف لگن نیاز پیدا می‌کند. خوشبختانه متخصصان فیزیوتراپی کف لگن با روش‌های علمی و موثر، این مشکلات را درمان می‌کنند.

درمان‌های فیزیوتراپی کف لگن شامل روش‌های ساده و بدون درد است. متخصصان فیزیوتراپی کف لگن از تمرینات مخصوص (مانند ورزش‌های کگل)، دستگاه‌های پیشرفته و تکنیک‌های دستی استفاده می‌کنند.

در فیزیوتراپی کف لگن، هدف اصلی تقویت و بهبود عملکرد عضلاتی است که مانند یک شبکه محافظ، اندام‌های داخل لگن را نگه می‌دارند. این عضلات نقش مهمی در کنترل ادرار، مدفوع و عملکرد جنسی دارند. متخصصان فیزیوتراپی کف لگن با ارزیابی دقیق، برنامه درمانی مناسب هر فرد را طراحی می‌کنند.

در این مقاله از باران هوم ویزیت، همه چیز را درباره فیزیوتراپی کف لگن، روش‌های درمانی و نحوه بهبود مشکلات به زبان ساده توضیح می‌دهیم.

آناتومی کف لگن

کف لگن از لایه‌های مختلف عضلانی تشکیل شده که مانند یک پوشش محکم، اندام‌های لگنی را در خود جای داده است. این عضلات از جلو به استخوان عانه و از عقب به استخوان دنبالچه متصل می‌شوند و شبیه یک سبد بافته شده، کف لگن را می‌سازند.

مهم‌ترین عضلات کف لگن در سه لایه قرار گرفته‌اند:

• لایه سطحی شامل عضلات کوچکی است که به کنترل ادرار و مدفوع کمک می‌کنند.
• لایه میانی از عضلات قوی‌تری تشکیل شده که نقش اصلی را در نگهداری اندام‌های لگنی بر عهده دارند.
• لایه عمقی کف لگن، محکم‌ترین لایه است و مانند یک تور ایمنی عمل می‌کند. این لایه از عضلات به شکل ۸ انگلیسی است و دور مجرای ادرار، واژن (در خانم‌ها) و مقعد را می‌گیرد و به کنترل این اندام‌ها کمک می‌کند.

عضلات کف لگن توسط شبکه‌ای از اعصاب و رگ‌های خونی تغذیه می‌شوند. عصب پودندال، مهم‌ترین عصب این ناحیه است که حس و حرکت را به عضلات می‌رساند.

خونرسانی این ناحیه نیز توسط شریان‌های کوچکی انجام می‌شود که از شریان‌های اصلی لگن منشعب می‌شوند.

ساختار پیچیده کف لگن به گونه‌ای طراحی شده که بتواند وظایف مهمی را انجام دهد. این عضلات نه تنها از اندام‌های داخلی محافظت می‌کنند، بلکه در کنترل ادرار و مدفوع، حمایت از رحم در دوران بارداری، زایمان طبیعی و عملکرد جنسی نقش حیاتی دارند.

به همین دلیل است که فیزیوتراپی کف لگن در تقویت و بهبود عملکرد این عضلات اهمیت زیادی دارد.

علائم ضعیف بودن کف لگن

گاهی اوقات علائم نیاز به فیزیوتراپی کف لگن آشکار و قابل تشخیص برای خود فرد است. بی اختیاری ادرار یا نشت ادرار هنگام سرفه، خنده یا ورزش کردن که به آن بی اختیاری تنشی ادرار گفته می‌شود، یکی از رایج‌ترین علائم است.

همچنین عدم توانایی در نگه داشتن ادرار یا مدفوع به طور کامل که بی اختیاری جریانی نامیده می‌شود. احساس فشار یا افتادگی در ناحیه لگن که نشان دهنده پرولاپس اندام‌های لگنی است، از دیگر علائم قابل تشخیص هستند.

زنانی که به مشکلات جنسی مانند درد هنگام رابطه جنسی، یا عدم رضایت از رابطه زناشویی دچار هستند، نیز ممکن است نیاز به تقویت عضلات کف لگن با فیزیوتراپی داشته باشند.

آزمایش عضلات کف لگن

در برخی موارد، علائم نیاز به فیزیوتراپی کف لگن ممکن است پنهان‌تر باشد و نیاز به معاینات و آزمایش‌های تخصصی را به صورت زیر داشته باشد.

• آزمایش‌هایی مانند تست پد که میزان نشت ادرار را اندازه‌گیری می‌کند.
• آزمایش آوردن فشار روی مثانه (cystometric evaluation) که حجم و فشار مثانه را در طول پر شدن ارزیابی می‌کند.
• الکترومیوگرافی (EMG) که فعالیت الکتریکی عضلات کف لگن را ردیابی می‌کند، می‌توانند درجه ضعف عضلات کف لگن را نشان دهند.
• معاینه لگنی و مقعدی دقیق توسط پزشک و حتی سونوگرافی ترانس واژینال نیز ممکن است برای ارزیابی دقیق‌تر وضعیت کف لگن مورد نیاز باشد.

در برخی موارد، علائم نیاز به فیزیوتراپی کف لگن می‌تواند اورژانسی و نیازمند مراجعه فوری به پزشک باشد.

درد شدید لگنی که ممکن است ناشی از پارگی عضلات یا مشکلات عصبی کف لگن باشد، خونریزی غیرطبیعی از واژن یا مقعد که می‌تواند نشانه بیماری‌های جدی‌تری باشد، عدم توانایی در دفع ادرار یا مدفوع به دلیل انسداد یا تنگی مجاری، یا احساس سوزش و ناراحتی شدید در ناحیه لگن، همگی می‌توانند نشانه‌های وضعیت اورژانسی باشند.

در این شرایط ممکن است که نیاز به ارزیابی، تشخیص و درمان فوری پزشکی داشته باشند تا از عوارض جدی‌تر پیشگیری شود. در چنین مواردی، فیزیوتراپی کف لگن ممکن است بخشی از درمان جامع باشد اما نباید به تنهایی و بدون نظارت پزشکی انجام شود.

علل ضعیف بودن کف لگن

اختلالات کف لگن می‌توانند ناشی از عوامل مختلفی باشند، از جمله زایمان طولانی یا زایمان سزارین. همینطور جراحی‌های لگنی در مردان، بیماری‌های عضلانی یا عصبی، اختلالات هورمونی، چاقی، سنِ بالا، بیماری‌های مزمن مانند دیابت، و حتی استرس روحی نیز می‌تواند موجب بروز اختلال در کف لگن شود.

همچنین برخی از شرایط مادرزادی یا ژنتیکی نیز می‌توانند باعث ضعف عضلات کف لگن شوند.

عوامل محیطی مانند سبک زندگی نامناسب، کم‌تحرکی، و عادات بهداشتی نادرست نیز ممکن است به تضعیف کف لگن کمک کنند.

شایع‌ترین علل ضعیف بودن کف لگن:

• زایمان طبیعی یا سزارین پرخطر
• افزایش سن
• چاقی و اضافه وزن
• بیماری‌های مزمن مانند دیابت

علل نسبتاً شایع:

• جراحی‌های لگنی
• بیماری‌های عضلانی یا عصبی
• اختلالات هورمونی

نادرترین علل:

• شرایط مادرزادی یا ژنتیکی
• آسیب‌های تروماتیک به ناحیه لگن
• برخی بیماری‌های نادر عصبی یا متابولیک

لازم به ذکر است که در بسیاری از موارد، چندین عامل به صورت همزمان در ایجاد اختلالات کف لگن نقش دارند.

فواید فیزیوتراپی برای کف لگن چیست؟

فیزیوتراپی کف لگن دارای فواید متعددی برای بهبود عملکرد و کیفیت زندگی افراد است. این درمان می‌تواند به کنترل بهتر عضلات کف لگن، بهبود عملکرد ادراری و مدفوعی، کاهش درد ناحیه لگن، افزایش قدرت و استقامت عضلات، و پیشگیری از افتادگی ارگان‌های لگنی کمک کند.

علاوه بر این، فیزیوتراپی کف لگن می‌تواند در دوران بارداری و پس از زایمان نیز مفید باشد. تمرینات کف لگن می‌تواند به زنان در آماده‌سازی برای زایمان، کاهش درد و خطر پارگی در هنگام زایمان، و بهبود سریع‌تر پس از زایمان کمک کند.

در کل، فیزیوتراپی کف لگن روشی ایمن، غیرتهاجمی و موثر برای درمان و پیشگیری از مشکلات کف لگنی است.

1. کنترل بهتر عضلات کف لگن
2. بهبود عملکرد ادراری و مدفوعی
3. کاهش درد ناحیه لگن
4. افزایش قدرت و استقامت عضلات
5. پیشگیری از افتادگی اندام‌های لگنی

در ادامه به روش هایی که فیزیوتراپی می‌تواند به کف لگن کمک کند می‌پردازیم.

فیزیوتراپی چگونه باعث بهبود کف لگن می‌شود؟

فیزیوتراپی کف لگن از طریق تقویت، بازآموزی و بهبود هماهنگی عضلات کف لگن عمل می‌کند. تمرینات مانند کگل و تمرینات تنفسی باعث افزایش قدرت، استقامت و کنترل ارادی عضلات می‌شوند. همچنین، استفاده از دستگاه‌های الکتریکی مانند تحریک الکتریکی عصب و عضله (NMES) و بایوفیدبک می‌تواند به درک بهتر و کنترل این عضلات کمک کند.

بهترین تمرینات فیزیوتراپی کف لگن

در ادامه به بهترین تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات کف لگن می‌پردازیم. این تمرینات از منابع کاملا تخصصی و علمی جمع آوری شده و حاصل تجربه تیم باران هوم ویزیت است.

این تمرینات در دو بخش درمان در منزل و درمان در کلینیک معرفی می‌شوند:

تمرین کِگِل؛ معجزه ای برای فیزیوتراپی کف لگن

در اینجا ۸ تمرین معروف و بسیار کاربردی برای فیزیوتراپی کف لگن در منزل برای شما آماده کردیم. این تمرینات را به صورت مداوم در طول روز انجام دهید. در طول حداقل ۳ هفته، شما می‌توانید به وضوح نتایج شگفت انگیز این هشت تمرین را ببینید.

۱- فیزیوتراپی کف لگن با انقباض عضلات

• مرحله 1: در وضعیت نشسته یا خوابیده، عضلات کف لگن را همانند زمانی که می‌خواهید جریان ادرار را متوقف کنید، منقبض کنید.
• مرحله 2: این انقباض را برای 5 تا 10 ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید.
• مرحله 3: این تمرین را 10 تا 15 بار در روز تکرار کنید.

در تمام مدت، باید بدن به زمین چسبیده باشد و از بلند شدن از سطح زمین خودداری کنید.

۲- فیزیوتراپی کف لگن با خم کردن زانو از لگن

۱. به پشت دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید و پاها را صاف روی زمین قرار دهید.

۲. عضلات کف لگن را همانند زمانی که می‌خواهید جریان ادرار را متوقف کنید، منقبض کنید.

۳. این وضعیت را حفظ کنید و بدن خود را سفت نگه دارید.

۴. یک زانو را به سمت بیرون و پایین حرکت دهید.

۵. زانوی دیگر را به همین ترتیب و به صورت متناوب پایین بیاورید.

۶. در طول تمام حرکت، هسته بدن خود را فعال نگه دارید و نیم تنه خود را به زمین چسبیده نگه دارید.

۷. این تمرین را در ۳ ست ۱۵ تایی برای هر طرف انجام دهید.

۳- فیزیوتراپی کف لگن با کشیدن زانو به سمت سینه

۱. به پشت دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید و پاها را صاف روی زمین قرار دهید.

۲. تمرین را با انجام انقباض جلوگیری از ادرار و ایجاد شیب لگنی پشتی شروع کنید.

۳. مرکز بدن خود را منقبض و سفت کنید.

۴. یک پا را از روی زمین بلند کنید تا جایی که:

• زانوی شما مستقیماً بالای لگن قرار گیرد
• ساق پا موازی با تشک باشد

۵. پای بلند شده را به آرامی به عقب و روی زمین برگردانید.

۶. همین حرکت را با پای مخالف انجام دهید.

۷. به صورت متناوب این حرکت را برای هر دو پا تکرار کنید.

۸. این تمرین را در ۳ ست ۱۵ تکراری برای هر طرف انجام دهید.

۴- فیزیوتراپی کف لگن در خانه با تمرین پاشنه

۱. به پشت دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید، پاها را روی زمین قرار دهید. با انجام انقباض در عضلات لگن و ایجاد شیب لگنی شروع کنید.

۲. هر دو پا را از روی زمین بلند کنید تا ساق‌ها با زمین موازی شوند.

۳. به آرامی پاشنه یک پا را پایین بیاورید تا زمین را لمس کند.

۴. پای لمس کرده را به حالت اولیه (موازی با زمین) برگردانید.

۵. همین حرکت را با پای مخالف انجام دهید.

۶. این حرکت را به صورت متناوب برای هر دو پا تکرار کنید.

۷. تمرین را در ۳ ست ۱۵ تکراری برای هر طرف انجام دهید.

۵- فیزیوتراپی کف لگن با تمرین حشره مرده (دِد باگ)

۱. به پشت دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید، پاها را روی زمین قرار دهید. بدن خود را منقبض کنید.

۲. هر دو پا را از روی زمین بلند کنید تا ساق‌ها با زمین موازی شوند.

۳. دست‌های خود را به سمت سقف دراز کنید.

۴. همزمان:

• دست راست را در یک جهت دراز کنید
• پای چپ را در جهت مخالف دراز کنید

۵. به حالت اولیه برگردید (دست‌ها به سمت سقف و زانوها خم).

۶. حرکت را در سمت مخالف تکرار کنید:

• دست چپ را در یک جهت دراز کنید
• پای راست را در جهت مخالف دراز کنید

۷. این حرکت را به صورت متناوب برای هر دو طرف تکرار کنید.

۸. تمرین را در ۳ ست ۱۵ تکراری برای هر طرف انجام دهید.

۶- تمرین سگ – پرنده، برای تقویت کف لگن

نام گذاری این تمرین به دلیل نحوه اجرای این تمرین ورزشی برای فیزیوتراپی کف لگن است. حالت اول که چهاردست و پا قرار میگیرد، به تمرین سگ (dog) نام گذاری شده است. بخش دوم تمرین که یک دست و یک پا باز می‌شود، به تمرین پرنده نام گذاری شده است. این یک تمرین فوق العاده برای فیزیوتراپی کف لگن محسوب می‌شود.

۱. در حالت رومیزی قرار بگیرید، مچ دست‌ها را زیر شانه‌ها و زانوها را زیر باسن قرار دهید.

۲. سعی کنید تعادل خود را حفظ کنید و روی ایستادن روی یک دست و یک زانو، تمرکز کنید.

۳. بازوی راست را به سمت جلو و پای چپ را به سمت عقب دراز کنید، در حالی که باسن و شانه‌ها را در وضعیت مربع نگه دارید.

۴. به حالت اولیه برگردید.

۵. همین حرکت را در سمت مخالف انجام دهید (بازوی چپ به جلو و پای راست به عقب).

۶. این حرکت را به صورت متناوب ادامه دهید.

۷. تمرین را در ۳ ست ۱۵ تکراری برای هر طرف انجام دهید.

۷- تمرین حوله برای فیزیوتراپی کف لگن

۱. با پاهای باز به اندازه عرض لگن بایستید.

۲. یک حوله کوچک تا شده را زیر پای راست خود قرار دهید.

۳. مرکز بدن خود را منقبض و سفت نگه دارید.

۴. در حالی که مرکز بدن را سفت نگه داشته‌اید:

• پای راست را به سمت بیرون بکشید
• سپس به مرکز برگردانید

۵. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید.

۶. پاها را عوض کنید و همین تمرین را با پای چپ انجام دهید.

۷. این تمرین را تا ۳ ست را برای هر طرف انجام دهید.

8- تمرین اسکات برای فیزیوتراپی کف لگن

1. با پاهای باز به اندازه عرض لگن بایستید.
2. یک بالش محکم، توپ پیلاتس یا بلوک یوگا بین زانوها قرار دهید.
3. اطمینان حاصل کنید که وسیله به اندازه کافی سفت است.
4. زانوها باید در راستای لگن قرار بگیرند.
5. تعداد تکرار: 4.1. ۱۵ تکرار در هر ست 4.2. ۳ ست کامل انجام دهید.

با انجام این تمرینات به راحتی می‌توانید در طول هفته های اول، بهبودی در عضلات کف لگن را ببینید. تمرینات تنفسی، بایوفیدبک، تحریک الکتریکی و ماساژ و دستکاری دستی، می‌تواند بسیار مفید باشد. در ادامه به این موارد نیز می‌پردازیم.

تمرین تنفسی:

مرحله 1: در حالت نشسته یا ایستاده، نفس عمیقی بکشید و هنگام بازدم، عضلات کف لگن را منقبض کنید.
مرحله 2: این انقباض را برای 5 تا 10 ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید.
مرحله 3: این تمرین را 10 بار در روز تکرار کنید.

تمرینات کلینیک های فیزیوتراپی برای کف لگن

در ادامه تمریناتی معرفی می‌شوند که در کلینیک های فیزیوتراپی برای تقویت عضلات کف لگن استفاه می‌شود.

بایوفیدبک:

در این روش، الکترودهایی روی ناحیه کف لگن قرار می‌گیرند و به یک دستگاه متصل می‌شوند. این دستگاه میزان فعالیت عضلات را نشان می‌دهد و به بیمار کمک می‌کند تا بتواند عضلات را بهتر کنترل کند.

تحریک الکتریکی (NMES):

در این روش، جریان الکتریکی ضعیفی به عضلات کف لگن وارد می‌شود تا باعث انقباض آن‌ها شود. این روش می‌تواند به تقویت عضلات و بهبود عملکرد آن‌ها کمک کند.

ماساژ و دستکاری دستی:

فیزیوتراپیست ممکن است از تکنیک‌های ماساژ و دستکاری دستی برای کاهش تنش و درد عضلات کف لگن استفاده کند.

آموزش‌های لازم برای زندگی روزمره:

فیزیوتراپیست آموزش‌های لازم را در مورد تکنیک‌های صحیح بلند کردن اجسام، نشستن و ایستادن، سرفه و عطسه کردن، و فعالیت‌های جنسی به بیمار ارائه می‌دهد تا از فشار اضافی به عضلات کف لگن جلوگیری شود.

تمرینات در کلینیک معمولاً تحت نظارت فیزیوتراپیست و با استفاده از دستگاه‌های بایوفیدبک یا NMES انجام می‌شوند. در منزل، تمرینات کگل، تنفسی و آموزش‌های ارائه شده قابل انجام هستند.

موارد منع فیزیوتراپی کف لگن

موارد منع نسبی فیزیوتراپی کف لگن شامل عفونت‌های فعال دستگاه ادراری، خونریزی واژینال شدید، درد شدید ناحیه لگن، و در برخی موارد نادر مانند تومورهای لگنی یا مشکلات جدی ارتوپدی است.

پیشگیری و مراقبت های لازم

برای پیشگیری و مراقبت از عوارض و مشکلات کف لگن، توصیه‌های زیر می‌تواند برای افرادی که در حال حاضر درگیر این مشکلات هستند یا سابقه آن را داشته‌اند، مفید باشد:

1. تمرینات پیشگیرانه:
   انجام منظم تمرینات کِگِل (انقباض و رهاسازی عضلات کف لگن) می‌تواند به تقویت این عضلات کمک کند. این تمرینات را می‌توان در هر زمان و مکانی انجام داد. همچنین، تمرینات تنفسی که با انقباض همزمان عضلات کف لگن همراه است، می‌تواند مفید باشد.
2. اصلاح سبک زندگی:

• کنترل وزن و اجتناب از چاقی
• مدیریت استرس و اضطراب
• اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین
• رعایت بهداشت دستگاه ادراری و تناسلی
• پرهیز از سیگار و الکل

     3. توصیه‌های تغذیه‌ای:

• مصرف کافی مایعات، به ویژه آب
• مصرف میوه‌ها و سبزیجات غنی از فیبر
• محدود کردن نوشیدنی‌های کافئین‌دار و گازدار
• اجتناب از مصرف بیش از حد نمک و غذاهای شور

ورزش‌های مناسب و نامناسب برای کف لگن

سوالات متداول فیزیوتراپی کف لگن

نکات تکمیلی و پژوهش های انجام شده در مورد فیزیوتراپی کف لگن

1. مطابق یک مطالعه منتشر شده در مجله Urology در سال 2018، حدود 25 درصد از زنان و 16 درصد از مردان در ایالات متحده از درجاتی از بی اختیاری ادرار رنج می برند.
2. یک مطالعه مروری منتشر شده در مجله Cochrane Database of Systematic Reviews در سال 2020 نشان داد که تمرینات کف لگن، از جمله تمرینات کگل، می تواند بی اختیاری ادرار در زنان را تا 60 درصد کاهش دهد (منبع: Cochrane Database of Systematic).
3. یک مطالعه در سال 2019 در مجله International Urogynecology Journal نشان داد که فیزیوتراپی کف لگن در 75 درصد از زنان باردار باعث کاهش خطر پارگی در هنگام زایمان شد (منبع: international urogynecology).

جزئیات بیشتر در مورد روش های درمانی:

1. بایوفیدبک مانیتورینگ شده با الکترومیوگرافی (EMG):
   در این روش، الکترودهایی روی عضلات کف لگن قرار می گیرند و به یک دستگاه متصل می شوند که فعالیت الکتریکی عضلات را نشان می دهد. این امکان را به بیمار می دهد تا بتواند انقباض عضلات را بهتر درک کرده و آنها را بهتر کنترل کند.
2. تحریک الکتریکی عصب و عضله (NMES):
   در این روش، جریان الکتریکی ضعیفی از طریق الکترودهای قرار گرفته روی عضلات کف لگن، باعث انقباض غیرارادی این عضلات می شود. این تکنیک می تواند به تقویت عضلات و بهبود عملکرد آنها کمک کند.
3. ماساژ داخلی واژینال/رکتال:
   در برخی موارد، فیزیوتراپیست ممکن است از ماساژ داخلی واژینال یا رکتال برای کاهش تنش و دردهای عضلانی ناحیه کف لگن استفاده کند. این تکنیک باید توسط فیزیوتراپیست آموزش دیده انجام شود.
4. تمرینات تقویت عضلات مرکزی (core):
   این تمرینات شامل تقویت عضلات شکم، پشت و لگن است که می تواند به حمایت بهتر از عضلات کف لگن کمک کند. تمرینات مناسب شامل پلانک، تمرینات پل و تمرینات تعادلی است.
5. آموزش تکنیک های بهداشتی:
   فیزیوتراپیست باید آموزش های لازم را در مورد تکنیک های صحیح سرفه، عطسه، بلند کردن اجسام، نشستن و ایستادن، و فعالیت های جنسی به بیماران ارائه دهد تا از فشار اضافی بر عضلات کف لگن جلوگیری شود.

این روش های درمانی معمولاً در کلینیک فیزیوتراپی و تحت نظارت متخصص انجام می شوند و می توانند به همراه تمرینات منزل، به بهبود مشکلات کف لگنی کمک کنند.

جمع بندی مطالب ارائه شده:

با توجه به اطلاعات ارائه شده، جمع‌بندی و دسته‌بندی منظمی از روش‌های درمانی فیزیوتراپی کف لگن و داروهای متداول به شرح زیر ارائه می‌شود:

الف) روش‌های فیزیوتراپی کف لگن:

تمرینات تقویت عضلات کف لگن:

تمرینات کگل (انقباض و شل کردن عضلات کف لگن)
انقباض طولانی مدت
انقباض‌های کوتاه و سریع
ترکیب انقباض‌های طولانی و کوتاه
استفاده از وسایل کمکی (توپ‌های واژینال/رکتال، وزنه‌ها، حلقه‌های واژینال) برای افزایش مقاومت

روش‌های بایوفیدبک و تحریک الکتریکی:

بایوفیدبک با استفاده از الکترومیوگرافی (EMG) برای درک بهتر انقباض عضلات
تحریک الکتریکی عصب و عضله (NMES) برای انقباض غیرارادی عضلات

روش‌های ماساژ و آموزش:

ماساژ داخلی واژینال/رکتال برای کاهش تنش و درد عضلانی
آموزش تکنیک‌های بهداشتی (سرفه، عطسه، بلند کردن اجسام و …) برای کاهش فشار بر عضلات کف لگن

ب) داروهای متداول در فیزیوتراپی کف لگن:

در زنان:

آنتی‌کولینرژیک‌ها (اکسی‌بوتینین، تولترودین) برای درمان بی‌اختیاری ادرار تحریکی
آلفا‌آگونیست‌ها (میرابگرون) برای درمان بی‌اختیاری ادرار فوریتی
استروژن موضعی (کرم یا واژینال) برای درمان خشکی واژن

در مردان:

آلفا‌بلوکرها (تامسولوسین، آلفوزوسین) برای درمان علائم پروستات بزرگ و بهبود جریان ادرار
داروهای ضددپرسان (دولوکستین، ونلافاکسین) برای درمان درد لگنی مزمن
آنتی‌کولینرژیک‌ها (اکسی‌بوتینین، تولترودین) برای درمان بی‌اختیاری ادرار تحریکی پس از جراحی پروستات
توجه: این داروها باید تحت نظارت پزشک مصرف شوند و ممکن است عوارض جانبی داشته باشند.

امیدواریم که این مطلب از باران هوم ویزیت برای شما مفید واقع شده باشد. سوالات خود را از بخش دیدگاه ها بپرسید. در مورد تجربیات خود از استفاده از فیزیوتراپی کف لگن نیز بنویسید.